Zomerse dromen -part1-

Deze zomer zit voor mij vol met verrassingen. Overal zitten fijne momenten, heftige emoties en nieuwe ervaringen verstopt. Elke dag heb ik wel iets bijzonders meegemaakt of gezien. Ik kan alle geluksmomenten nauwelijks bijhouden en heel mijn hoofd zit vol van de wereld. 

Portugal was voor mij het eerste avontuur. We sliepen in een typisch Zuid-Europees huisje ergens in the middle of nowhere. Elke avond en ochtend genoten we van het prachtige uitzicht vanuit dit bijzondere plekje midden in de bergen. De paarse en roze bloemen, de bruisende zee en vooral de zon lieten me een deeltje voelen van de natuur. Deze dagen hebben me laten bijkomen. Even weg van mijn 'normale' omgeving was fijn. Alle gebeurtenissen van het afgelopen jaar hebben een plekje gekregen. 

Ik heb zoveel herinneringen gemaakt de afgelopen maanden dat het moeilijk is om alles te vertellen. Als ik terugdenk aan Portugal, krijg ik vooral een warm gevoel. Een hele stroom van leuke dingen komt in mijn hoofd naar boven. Ik weet niet goed waar ik moet starten met het vertellen van al mijn herinneringen. Dus ik zal gewoon beginnen bij het begin. Er zijn zinnen en alinea’s die geschreven zijn in de minuten van de herinnering zelf, andere schrijf ik nu terwijl de Nederlandse regendruppels op mijn huid vallen.

26-7-2016

De zon kust de wolken en doet het wit langzaam in paars veranderen. Ik zit in het vliegtuig en kijk uit het raam. Naast me zegt Iris dat de wolken op suikerspinnen lijken. Deze avond is net zo zoet. Ik zie de wereld onder me kleiner worden. Zo hoog in de lucht, stelt ons wereldje helemaal niks voor. De wolken lijken net kussentjes die onze dierbare plek een extra beschermlaag geven. Met mijn favoriete mensen om me heen geniet ik van dit moment. Het vliegtuig wat af en toe even op en neer gaat, geeft me kriebels in mijn buik. Ik denk aan de zon die op me ligt te wachten. Samen met de zee, frambozenijsjes en een stroom van bijzondere momenten. Wat is het toch geweldig om al deze dingen mee te kunnen maken. Ik ben dankbaar voor dit en dankbaar voor alles. Vanavond bedank ik de wereld en het leven voor de intensiteit die ze me geven.





27-7-2016

Uren kan ik kijken naar de zee. Het witte schuim en de snelheid. Alle spetters door de lucht en de kracht die vrijkomt als de golf omslaat. Ik loop een stukje verder en voel de zee aan me trekken. Er komen waterdruppels terecht in mijn haar en het frisse windje duwt tegen me aan. Ik bedenk me hoe mooi het hier eigenlijk is. Het strand van Portugal en de Atlantische oceaan met zijn onstuimige golven, waar ik deze week een avontuur mee aanga. Samen met een surfplank en mijn wetsuit in de aanslag. Ik ga zitten met mijn voeten in het water, wat bijna volgt tot een koude douche. Achter me ligt Iris ergens in het zand vergezelt met een boek.

geef.

29-7-2016
‘Links of rechts?’ roep ik naar Iris. We lopen een stukje verder en laten ons de gevoel de richting bepalen. De klif wordt onze bestemming. Wanneer we een klein paadje zien, kunnen we het niet laten om die richting in te slaan. Het smalle paadje brengt ons dichterbij de diepte die de klif vergezelt. Samen zitten we neer op dichtbij de rand en laten het overweldigende uitzicht over ons heen komen. Ik zie aan Iris dat we beiden hetzelfde wauw gevoel hebben. Onder ons zien we de bodem van de zee, zo helder is het water. Uiteraard worden onze camera’s er ook bij gepakt, maar we laten vooral onze ogen alles opnemen. Wat binnenkomt via mijn netvlies zal me meer doen herinneren dan alleen de foto achteraf.

29-7-2017

Na de avontuurlijke wandeling vervolgen we onze weg. Aan de rechterkant zien we een strandje liggen. Niet één met 1001 strandstoelen en parasols, maar een idyllisch strandje. Een plek waar bijna niemand komt en waar de golven nog hun gang kunnen gaan. De grootste golven van de wereld zijn hier geweest. Voor ons nog een beetje te. Later deze week zullen we ons wagen aan de beginnersgolven. Voor nu is het rennen in het water en de spetters ons verkoeling laten brengen. We warmen op liggend op onze handdoeken. Er worden nieuwe onderwerpen aangesneden die we als vriendinnen opeens met elkaar durven te delen. Een speciaal moment kan ik je vertellen. Alsof we opeens naakt naast elkaar zaten en we zo een kijkje konden nemen in elkaars hersenpan.

30-7-2016

Bij elk huisje met een gekke kleur werd er gezegd: 'Zullen we hier gaan wonen?' Ik heb nog nooit zoveel schattige huisje bij elkaar gezien. Als ik rondloop in de Portugese steden bekruipt een gek romantisch gevoel me. Een gevoel van zomer en een gevoel van schoonheid, vermengt met een vleugje liefde en alle fotogenieke momenten die je hier kunt beleven. Later woon ik in een roze huis. of een gele. Of een blauwe. Dan hang ik zelf ook mijn wasgoed aan het balkon en elke ochtend drink ik daar een espresso terwijl ik uitkijk over de stad die tot leven komt. De zon verwarmt al zachtjes mijn gezicht en ik bedenk me wat deze dag me te brengen heeft.

1-8-2016

Vandaag ontdekken we een nieuw strandje. Wanneer we het strand oplopen schreeuwen alle borden naar ons: ‘Baleal surfcamp!’ De week van het surfen is eindelijk aangebroken. Ik kan je vertellen dat het hele relaxte ‘surfsfeertje’ echt bestaat en het is heerlijk. Nu ik hier rondloop vergezelt het gelukkige gevoel in mijn buik me weer. De kriebels die me vertellen dat ik verliefd ben op een nieuwe plek. Het schattige strandpaviljoen maakt het natuurlijk helemaal af. De beste smoothies ever.

2-8-2016

Een nieuwe plek, een nieuw land vol met dingen om te ontdekken. Dit is vooral een kans om op avontuur te gaan. Ik heb zo erg genoten van alle dorpjes en stranden die mijn ogen hebben mogen waarnemen. Op het moment heb ik nog 4 dagen te gaan. Ik ga alles uit deze plek halen de laatste dagen. Alle zandkorrels onder mijn voeten wil ik voelen, alle druppels van de zee wil ik zien opspatten en alle zonnestraaltjes mogelijk wil ik voelen op mijn huid.

3-8-2016

Na twee dagen surfles is de dag van ons eigen surfavontuur aangebroken. Iris geeft thuis in Nederland ook surflessen en helpt mij en mijn broertje op weg. De tijd is nog nooit zo snel gegaan. Als je eenmaal in de zee staat met een wetsuit aan en je ziet alle golven op je afkomen, dan vliegt de tijd. Iets nieuws leren is natuurlijk altijd met vallen en opstaan. Ik ben helaas geen surfwonder dat na een paar keer oefenen opeens prachtig op haar board kan balanceren. Ook ik moet oefenen en dat gaat gepaard met vallen. Veel vallen. Gelukkig is het het allemaal waard en is het gelukt om me mee te laten voeren met de wonderen van de zee. Letterlijk dit keer.

4-8-2016

Fruitsalade is al de hele week onze taak. Keiharde muziek aan, afwassen en dan al het fruit wat we kunnen vinden in stukken snijden. Fruit uit Zuid-Europa is zoveel lekkerder. Dit alles gaat gepaard met meezingen en gekke dansjes doen. We dartelen door de keuken en door de patio om daarna in de hangmat te vallen voor een knuffelsessie. Het geven van knuffels is zoiets belangrijks. Het toont even hoe blij je bent met die persoon en het moment. Of het nu met je pa is of je ma, je vriendje, de buurvrouw of je beste vriendin. Als ik het woord ‘knuffelsessie’ noem, kun je vast zelf bedenken hoe leuk en fijn het hier is.

Toen de laatste dag aangebroken was, bracht dat bij iedereen een brok in de keel. Een stuk van de wereld achter je laten, waar je zoveel hebt meegemaakt en gedeeld is altijd moeilijk. Vooral het strand met al die geweldige uurtjes in de wilde zee, was even slikken om gedag te zeggen.